تعريفي از سوءهاضمه:

سوءهاضمه نوعي اصطلاحي است که برای توصیف علائم و نشانه‌های سوء هاضمه که دلیل مشخصی را دارا نيست، استفاده می‌شود.(دردشکمی بدون زخم پپتیک) یا سوءهاضمه عارضه ‌ای رایج است و می‌توان برای زمان زیادی طول بکشد. سوءهاضمه می‌تواند باعث ايجاد علائم و نشانه‌هایی شود که به زخم گوارشی شباهت دارند، مانند درد یا ناراحتی در قسمت بالایی شکم که بيشتر با نفخ، آروغ و حالت تهوع همراه می‌شود.

علایم:

 نشانه‌ها و علایم سوءهاضمه می‌تواند شامل موارد زیر باشد: نفخ, آروغ  هر نوع احساس زود سیر شدن  و پري شکم در زمان صرف غذا و يا حالت تهوع

 زمان برخورداری از مراقبت بالینی:

 اگر نشانه ها  زیر را تجربه می‌کنید فوراً به پزشک مراجعه کنيد: ۱)استفراغ خونی ۲)مدفوع تیره رنگ و قیری ۳)کوتاهی تنفس ۴)دردی که به فک، گردن و بازویتان کشیده می‌شود.

علت: 

بسياري از موارد معلوم نیست که چه چیزی باعث ایجاد دردشکمی بدون زخم می‌شود. به نظر متخصصان این عارضه یک اختلال اولیه‌است بدین معنا که لزوماً بیماری‌های خاصی باعث این عارضه نمی‌شود. در بیشتر موارد سوء هاضمه با زخم‌های معده و رفلاکس معده (بازگشتن محتویات معده به مری) ایجاد می‌شود که در رفلاکس معده اسید معده باعث درد در ناحیه قفسه سینه می‌شود.

عوامل خطرناک:

مواردي که شدت درد شکمی بدون زخم را زياد ميکنند عبارتند از: ۱)مصرف بیش از اندازه کافئین یا الکل ۲)سیگار کشیدن ۳)مصرف داروهای خاص، مخصوصاً داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدیNSAIDS) (مانند آسپرین و ایبوبروفن) که می‌توانند باعث ایجاد مشکلات شکمی بشوند.

آزمایشها و تشخیصات:

پزشک معالج حتما نشانه‌ها و علائم بیمار را بررسی می‌کند و معاینه فیزیکی را براي بیمار انجام می‌دهد انجام تعدادی از تست‌های تشخیصی نیز ممکن است به دکتر کمک کند که دلیل ناراحتی اصلی را تعیین کند این تست‌ها بصورت:

 تست‌های خونی. تست‌های خونی ممکن احتمال ابتلاء به برخی بیماری‌های دیگری که ممکن باعث ظهور نشانه‌ها و علائمی شبیه به درد شکمی بدون زخم شوند را برطرف نماید. آزمایش مدفوع ممکن است پزشک آزمایش نمونه‌ای از مدفوع را به منظور پیدا کردن باکتری ای موسوم به هلیکوباکتر پیلوری(H. pylori) تجویز نماید (که این باکتری می‌تواند سبب مشکلات شکمی شود).

 استفاده از آندوسکوپی برای بررسی سیستم گوارشی: 

در این روش وسیله‌ای سبک، قابل انعطاف و نازک به نام آندوسکوپ، از گلوی بیمار می‌گذرد؛ بنابراین دکتر می‌تواند مری، شکم و قسمت ابتدایی روده (دئودنوم) بیمار را معاینه نماید.

 معالجات و داروها:

 درد بطني بدون زخم که مدت زیادی طول می‌کشد و بوسیله تغییرات شیوه زندگی کنترل نمی‌شود و نیاز به معالجه داشته باشد. نوع درمانی که بیمار دریافت می‌کند به علائم و نشانه‌های بیماری وابسته‌است. درمان ممکن است با تجویز دارو و رفتار درمانی ترکیب شود.

داروها:

۱) داروهایی که ممکن است در مدیریت نشانه‌ها و علائم درد کمک کنند عبارت هستند از:

 داروهای آنتی اسید:

آنتی اسیدها در شکل جامد یا مایع یک درمان عمومی و معمول برای سوء هاضمه هستند. آنتی اسیدها اسید معده را خنثی می‌کنند و آسودگی سریعی را فراهم می‌نمایند.

 داروهایی برای درمان گاز:

 داروهایی که شامل سایمتیکونها هستند آرامش را به وسیله از بین بردن گازها فراهم می‌کنند. Mylanta و دایمتیکون مثال‌هایی از این دسته هستند.

۲) داروهایی که تولید اسید را کاهش می‌دهند و بلوکرهای H۲ رسپتور نامیده می‌شوند:

 این داروها یکی از پر استفاده شونده ترين داروهای گوارشی هستند که شامل سایمیتیدین(Tagamet HB)، فاموتیدین(Pepcid AC)، نیزاتیدین(Axid AR) و رانیتیدین هستند.

۳) داروهایی که پمپ‌ها ترشح اسیدی را بلوکه می‌کنند:

 این‌ها داروها پمپ پروتونی اسیدی را که در داخل سلول‌های مخاط دستگاه گوارش، اسید ترشح می‌کنند را بلوکه می‌کنند و لذا میزان ترشح اسید را به وسیلهٔ بلوکه کردن فعالیت این پمپ‌ها، کاهش می‌دهند. بلوک کننده‌های پمپ پروتونی مانند پنتوپرازول، لانزوپرازول(Prevacid 24 HR)، امپرازول(Prilosec OTC) هستند.

۴) داروهایی که اسپاسم اسفنگتر تحتانی مری را تقویت می‌کنند:

 این داروها کمک می‌کنند که معده با سرعت بیشتری خالی بشود و علاوه بر آن به سفت شدن دریچه بین معده و مری کمک می‌کنند؛ لذا از این طریق ناراحتی ناشی از درد قسمت بالای شکمی را کاهش می‌دهد. داروی متوکلوپرامید از این گروه می‌باشد. 

۵) داروهایی که اسپاسم‌های ماهیچه‌ای را کنترل می‌کنند:

 داروهای ضد انقباض ممکن است درد شکمی را به وسیلهٔ رفع اسپاسم‌ها در ناحیه روده، بهبود ببخشد. این داروها شامل دیسیکلومین و هیوسین هستند.

۶) داروهای ضد افسردگی با دوز پایین:

داروهای ضد افسردگی تری سیکلیک و داروهایی که به اسم مهارکننده‌های انتخابی برداشت مجدد سروتونین(SSRIs) شناخته می‌شوند در دوز پایین مصرف می‌شوند و ممکن است به ممانعت از فعالیت نورون‌هایی که درد روده‌ای را کنترل می‌کند کمک کند. پزشک ممکن است این داروهای ضد افسردگی را مانند نورتریپتیلین(Pamelor) و دسیپرامین و(Norpramin) SSRIs مانند سرترالین(Zoloft) را پیشنهاد کند.

 7)آنتی بیوتیکها:

 اگر آزمایش بر وجود باکتری Hپیلوری در معده خبر دهد، پزشک ممکن است مصرف آنتی بیوتیک‌ها را تجويز کند. علاوه بر این اگر میزان باکتری‌های فلور روده بیمار بسیار بالا باشد؛ پزشکان ممکن است به بیمار آنتی بیوتیک تجويز کنند.

اصلاح شیوه زندگی و رژیم غذایی:

 پزشک معالج ممکن است اصلاح شیوه زندگی و رژیم غذایی را به منظور کنترل دردهای شکمی (بدون زخم)، تجویز نماید.اصلاح رژیم غذایی تغییر رژیم غذایی و نحوهٔ غذا خوردن مطمئناً به کنترل علایم و نشانه‌های بیماری کمک می‌نماید. توصیه‌های غذایی برای درمان دردهای شکمی مبهم بصورت زير است:

 بیمار وعده‌های غذایی خود را در حجم کمتر و تعداد دفعات زيادتر دریافت نماید. یک معده خالی می‌تواند برخی مواقع سبب دردهای مبهم بطنی شود. ممکن است هیچ عاملی به جز اسید معده سبب احساس بیماری و درد نشده باشد. بیمار بايد سعي کند معده خود را برای مدت طولانی خالی نگه ندارد و یک میان وعده کوچک نظیر یک کراکر یا یک تکه میوه مصرف نماید. بیمار باید از حذف نمودن وعده‌های غذایی به شدت اجتناب کند، و همچنین از مصرف یکباره وعده‌های غذایی بزرگ و پر خوری اجتناب نماید. بهترین راهکار مصرف وعده‌های غذایی کوچکتر در دفعات بیشتر است.

 عدم مصرف غذاهای محرک درد: برخی غذاها ممکن است سبب تحریک دردهای شکمی گردند نظیر غذاهای ادویه‌ای و چرب، نوشیدنی‌های کربناته، کافئین و الکل.

 جویدن آهسته و کامل غذا: بیمار باید فرصت کافی برای خوردن غذا و خوردنی فرح بخش و آرام را در نظر بگیرد.

 دوري از دریافت بیش از حد هوا از طریق دهان: برای کاهش نفخ و تولید گاز از انجام فعالیت‌هایی که منجر به بلعیدن هوای مازاد می‌گردد، اجتناب کنید. فعالیت‌هایی نظیر: سیگار کشیدن، با سرعت غذا خوردن، جویدن آدامس، نوشیدن از طریق نی، مصرف نوشابه‌های گازدار.

 حفظ وضعیت عمودی پس از صرف یک وعده غذایی: بیماری که به مشکل سوء هاضمه و دردهای شکمی مبتلاست، نباید حداقل تا ۲ ساعت پس از صرف وعده غذایی دراز بکشد یا بخوابد.کاهش استرس روزانه تکنیک‌های کاهش استرس روزانه ممکن است به کنترل علایم و نشانه‌های بیمار کمک کند. برخی راهکارها در این زمینه عبارتند از:

۱)پيدا کردن موارد استرس زای جاری در زندگی روزانه: بیمار باید عوامل استرس زای روزمره را بشناسد و توانایی مدیریت آنها را پیدا کند. برای مثال اقداماتی نظیر؛ ورزش (در صورتی که سالم باشد و پزشک منع ورزش نکرده باشد)، گوش دادن به موسیقی آرامش بخش، دعا و غیره می‌تواند به مقابله با استرس‌های روزانه افراد کمک نماید.

۲)یادگیری و تمرین تکنیک‌های ریلکسیشن: تکنیک‌های آرام بخشی یا ریلکسیشن می‌تواند شامل: ریلکسیشن تنفس، مدیتیشن، یوگا و تکنیک‌های ریلکس تراپی عضلانی و غیره باشند.

۳)مداومت در انجام فعالیتهای مورد علاقه و آرام بخش: توصیه می‌شود بخشی از زمانمان را صرف فعالیت‌های مورد علاقه خود (مانند سرگرمی‌ها یا ورزش‌های مورد علاقه) کنیم.

فعالیت بدنی در اکثر روزهای هفته ورزش و فعالیت بدنی ممکن است به کنترل سیگنالها و علایم بیماری کمک کند. به موازات شروع ورزش و فعالیت بدنی، باید توصیه هیا زیر را مدنظر قرار داد:

 1)مشورت با پزشک معالج قبل از شروع ورزش: باید قبل از شروع یک برنامه ورزشی یا فعالیت بدنی جدید، با پزشک معالجتان مشورت نمایید و نصایح او را بشنوید.

 2)شروع ورزش را آسان بگیرید: برنامه ورزشی خود را به تدریج شروع کنید. ابتدا از فعالیت سبک و آسان شروع کنید و به تدریج آن را افزایش دهید.

 3) بلافاصله بعد از غذا خوردن نباید ورزش نمود: همیشه بعد از غذا خوردن باید به معده و گوارش، فرصتی را برای هضم غذا داد.

طب جایگزین:

بسياري از افرادی که از این نوع دردهای گوارشی رنج می‌برند اغلب سراغ مکمل‌ها و درمان‌های جانشین می‌روند تا به آن‌ها کمک کند. تاکنون ثابت نشده‌است که هیچ مکملی یا داروی جايگزيني برای ریشه کنی این نوع از دردها باشد. اما وقتی که به موازات درمان‌های دارویی و تغییر شیوهٔ زندگی از طب جایگزین نیز استفاده شود ممکن است در تخفیف نشانه‌ها و علائم بیماری مفید باشند. این راهکارها عبارتند از:

۱( مکمل‌های گیاهی داروهای گیاهی و عرقیات

۲) هیپنوتیزم

۳)تکنیک‌های آرام سازی (ریلکسیشن) جهت کاهش استرس و آرام سازی

رژيم غذايي و طول عمر:

یک فراپژوهش در سال ۱۹۹۹ نتایج ۵ پژوهش غربی را در این زمینه ترکیب کرد. این فراپژوهش، میزان مرگ و میر را این‌گونه خبر داد (اعداد کوچکتر نشان‌دهندهٔ مرگ و میر کمتر است): در بین افراد ماهی‌خوار ۰٫۸۲، گیاه‌خواران ۰٫۸۴، گوشت‌خواران گه ‌وقتي ۰٫۸۴، گوشت‌خواران منظم و وگان‌ها هم بیشترین میزان مرگ و میر به اندازهٔ ۱ را داشتند. این مطالعه تعداد مرگ‌ها را در هر دسته گزارش شده ‌است و انتظار طیف‌هایی از خطاها را دارد که برای هر نسبت و تنظیماتی که روی داده‌های صورت گرفته‌است، ممکن است روی دهد. به هر حال «مرگ و میر کم تر، بسیار بخاطر رواج (به نسبت) کم دخانیات در این گیاه‌خواران بوده‌است.» در عوامل مهم مرگ که پژوهش شده‌اند، تنها یک تفاوت در میزان مرگ و میر به رژیم غذایی نسبت داده می‌شود که: «گیاه‌خواران در مقایسه با گیاه‌خواران به میزان ۲۴٪ مرگ و میر پايينتري بر اثر بیماری قلبی ایسکمیک داشتند؛ و هیچ ارتباطی بین رژیم غذایی گیاه‌خواری با دیگر دلایل عمدهٔ مرگ برقرار نشد.»

 در «مرگ و میر گیاه‌خواران بریتانیایی»، نتیجهٔ مشابهی به دست آمد: «گیاه‌خواران بریتانیایی مرگ و میر کمتری در مقایسه با افراد معمولي دارند. نرخ مرگ آن‌ها مانند افراد غیرگیاه‌خوار قابل مقایسه (هم ‌تراز) با آن‌هاست که نشان می‌دهد، بیشتر این برتری می‌تواند به فاکتورهای سبک زندگی نامربوط به رژیم غذایی نسبت داده شود، مثل رواج کمتر دخانیات و وضعیت اجتماعی، اقتصادی عموماً بالای آن‌ها، یا جنبه‌های رژیم غذایی آن‌ها غیر از پرهیز از گوشت و ماهی.»

 مطالعات بهداشت و تندرستی اَدوِنتیست، پژوهش در جریانی است از امید به زندگی در بین ادونتیست‌های روز هفتم. این تنها پژوهشی است در بین دیگر پژوهش‌ها که گواه مثبتی را برای گیاه‌خواری دارد. دانشمندان یافته‌اند که ترکیب سبک‌های زندگی مختلف می‌تواند امید به زندگی را تا به اندازهٔ ۱۰ سال تحت تأثیر قرار دهد. در بین سبک‌های زندگی مختلف بررسی شده، رژیم غذایی گیاه‌خواری، تخمین زده شد که حدود ۱٬۱/۲–۲ سال به زندگی بیفزاید.

 پژوهش بهداشت و تندرستی ادونتیست، در یک پژوهش دیگر نیز به کار گرفته شده‌است با نام «آیا مصرف کم گوشت، امید به زندگی را در انسان‌ها افزایش می‌دهد؟» که توسط ژورنال آمریکایی تغذیهٔ پزشکی منتشر شده‌است. این فراپژوهش نتیجه گرفت که مصرف کم گوشت (کمتر از یک بار در هفته) و دیگر انتخاب‌های سبک زندگی به میزان چشمگيري امید به زندگی را افزایش می‌دهد. این تحقيق نتیجه گرفت «یافته‌ها از یک دستهٔ بزرگسالان سالم این احتمال را بالا می‌برد که پیروی طولانی مدت (≥۲ دهه) از یک رژیم گیاه‌خواری می‌تواند بعداً به میزان قابل توجه ۳٫۶ سال افزایش در امید به زندگی ایجاد کند.» به هرصورت این تحقيق همچنین نتیجه گرفت «بعضی از چند سانی‌ها در مزیت بقا در گیاه‌خواران ممکن است بر اثر تفاوت‌های چشم‌گیر در بین پژوهش‌ها در این موارد بوده باشد: تطبیق‌ دادن  آمارهاي، تعریف گیاه‌خواری، خطای اندازه‌گیری، توزیع سن، تأثیر داوطلب سالم و خوردن غذاهای گیاهی خاص توسط گیاه‌خواران. این پژوهش جلوتر می‌گوید: «این مسئله، این احتمال را بالا می‌برد که یک الگوی غذای کم گوشت و پرگیاه ممکن است عامل محافظتی علّی درست باشد، به جای تنها حذف گوشت از رژیم غذایی» در یک مرور اخیر بر پژوهش‌های مربوط به الگوهای رژیم کم‌گوشت در ارتباط با مرگ ومیر به هر علتی، سینگ (Singh) یادآور می‌شود که «۵ تا از ۵ پژوهش اشاره می‌کنند که بزرگسالانی از یک الگوی کم گوشت و پرگیاه پی‌روی کرده‌اند، نسبت به الگوهای دیگر خوردن، کاهش قابل توجه یا به طور حاشیه‌ای قابل توجهی (marginally significant) در ریسک مرگ و میر را تجربه می‌کنند»

 تحقيقهای آماری، همچون مقایسهٔ امید به زندگی با محل زندگی و رژیم غذایی محلی در اروپا هم، امید به زندگی را به میزان چشمگيري در جنوب فرانسه بیشتر یافته‌اند، که در آن‌جا رژیم غذایی مدیترانه‌ای کم گوشت و پرگیاه معمول است، در مقایسه با شمال فرانسه که در آن رژیم با محتوای گوشتی زیاد معمول است.

 یک پژوهش توسط انستیتو داروهای پزشکی و پیش‌گیرنده و انستیتو شیمی تنکرد شناختی به مشاهدهٔ یک گروه ۱۹ نفره گیاه‌خواران (شیرزرده‌گیاه‌خوار) پرداخت و از یک گروه مقایسهٔ ۱۹ نفره از همه‌چیزخواران انتخاب شده از همان منطقه استفاده کرد. یافته‌های این پژوهش نشان‌دهندهٔ این است که این گروه گیاه‌خواران (شیرزرده‌گیاه‌خوار) در مقایسه با گروه غیر گیاه‌خوار، میزان کربوکسی متیلیزین (carboxymethyllysine) پلاسما و محصول‌های نهایی گلیکاسیون پیشرفته (advanced glycation endproducts) (AEGs) قابل توجهی بیشتر داشته‌اند. کربوکسی متیلیزین یک محصول گلیکاسیون (glycation) است که نشان‌دهندهٔ یک واحد استرس اکسیدگر و آسیب طولانی مدت به پروتئین‌ها در افزایش سن آترواسکلروزیس (atherosclerosis) و دیابت است. «محصول نهایی گلیکاسیون پیشرفته (AEG) ممکن است نقش با اهميت معکوسی بازی کنند در آترواسکلروزیس، دیابت، افزایش سن و خرابی مزمن کلیه (chronic renal)»

بيشترين پژوهش (تا به‌حال) رژیم غذایی در مقابل طول عمر و یک میزبان (host) بیماری‌های غربی، پروژهٔ چین (China Project) بوده‌ است که یک «بررسی نرخ مرگ برای ۱۲ تيپ مختلف سرطان برای بیش از ۲۴۰۰ بخش و ۸۸۰ میلیون نفر (۹۶٪) از شهروندان این بخش‌ها» بوده‌است که ترکیب شده بود برای مطالعهٔ رابطهٔ بین نرخ‌های مرگ و میر مختلف و انواع رژیم غذایی، سبک زندگی و ویژگی‌های زیست محیطی در ۶۵ بخش بیشتر شهرنشین چین که به صورت اشتراکی توسط دانشگاه کُرنِل (Cornell) و دانشگاه آکسفورد و آکادمی داروهای پیش‌گیرندهٔ چین در طول ۲۰ سال انجام شد. رابطه‌ای قوی میان میزان مصرف و نتیجه (dose-response relationship) یافت شد، بین میزان غذای حیوانی در رژیم غذایی و دلایل اصلی مرگ و میر در غرب، یعنی: بیماری قلبی، دیابت و سرطان.